Sabah oldu babam bei aradı. Hal hatır sorduktan sonra annemide sordu. ne diyeceğimi bilemedim. Söylesemmi, söylemesemmi ikilem arasında kaldım. Sonuçta diyemedim. İşte onları okuduktan ve gördükten sonra Ne yapacağımı bilmiyorum, üstüne üstük hala yalan söylemeye devam ediyor. Konuşmak ve sormak istedim Neden? diye Beni sevmesi, benimle iyi geçinmeye çalışması filan gördükçe ne yapacağımı bilemiyorum. Lanet olsun, nasıl çaresiz olduğumu anlatamam. Bana lütfen bir akıl verin, onun bana dokunduğunu hayal ettikçe tiksiniyorum, ne yapacağım bilmiyorum… Düşündüm ne yapsam ne etsem diye, ama bir çıkış yol bulamadım Bu konu hakkında bir uzmanın verdiği cevap şöyle; İnsanlar bazan nelerle karşılaşacaklarını bilmedikleri bir yola savunmasızca, bir güvercin ürkekliğini içlerinde taşısalar da, attıkları adımla aslında ne kadar güçlü olduklarının farkında bile olmadan girer bazı bekar kadınlar. Ellerini bırakmadıkları, yanlarından ayırmadıkları çocuklarıyla çıkılan bu yolda kuvvet olur çocuklar. Onların sevgisiyle hayat anlamlanır. Bazıları yalnızlığın zevkini, keyfini çıkara çıkara yalnızlığı yaşasalar da hayat yalnız geçmez bunu unutmayın. Güçlü bir omuza yaslanmak, ben buradayım diyen bir eli tutma ihtiyacı da duyulur. Yüklendikleri annelik misyonuyla yanlarına babalarından başka hiç kimse yakıştırılmasa da biten bitmiştir, hayatta bekar annelerin de babaların da ikinci bir şansı, Şu an tepkileriniz, hissettikleriniz çok normal. Hiç beklemediğiniz bir şeyle karşılaştınız. Anneniz belki doğru belki yanlış bir ilişkiyi yaşıyor. Cep telefonundaki paylaşımları yanlış da olsa o sizin anneniz. Anne ve babalar çocuklarının nasıl yanlışında ve doğrusunda yanındaysa sizin de yapacağınız tek bir şey var, annenizin anneniz olduğunu unutmamak ve yanında olmak. Bağınızı koparmadan, onun da hisleri olduğunu hatırlayarak, sevilmeye ihtiyacı olduğunu gözardı etmeden yanında olduğunuzu hissettirmek. En ufak bir hatasında sırtınızı dönmeye çalışmadan bunu yapmaya çalışmalısınız.